19. 10. 2023
Στην Αγιοποίηση της Σεβασμιότατης Μοναχής και διευθύντριας της Σχολής Θηλέων της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής (1946-1948), Γαβριηλίας Παπαγιάννη, μεταξύ των καταγεγραμμένων στο Αγιολόγιο της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατόπιν εισήγησης και προτροπής του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Η Αγία Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1897 στην Κωνσταντινούπολη και εκοιμήθη στις 28 Μαρτίου 1992 στη Λέρο, ημερομηνία κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά πλέον τη μνήμη της.
Η ευκατάστατη οικογένειά της Αυρηλίας Παπαγιάννη απελάθηκε κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923 και έφθασε στη Θεσσαλονίκη. Εισήλθε στο ΑΠΘ και έγινε η δεύτερη γυναίκα που έγινε ποτέ δεκτή σε ελληνικό πανεπιστήμιο, όπου απέκτησε πτυχίο στη φιλοσοφία. Είχε προηγουμένως αποφοιτήσει με πτυχίο στην βοτανική από ελβετικό πανεπιστήμιο. Το 1932 μετακόμισε στην Αθήνα αναλαμβάνοντας την φροντίδα των φιλοξενουμένων του γηροκομείου μέχρι το 1938 όταν μετακόμισε στην Αγγλία για σπουδές ποδολογίας και φυσιοθεραπείας, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1945 επέστρεψε στην Ελλάδα και από το 1946 έως το 1948 διετέλεσε διευθύντρια της Σχολής Θηλέων της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Στη συνέχεια, μετακόμισε στην Αθήνα και άνοιξε ιατρείο φυσιοθεραπείας. Για μια δεκαετία λειτουργούσε το γραφείο της χρησιμοποιώντας κεφάλαια από πελάτες της που πλήρωναν προκειμένου να παρέχει βοήθεια στους φτωχούς. Μετά τον θάνατο της μητέρας της το 1954, έλαβε όρκο φτώχειας και παραχώρησε όλα τα εγκόσμια υπάρχοντά της. Το επόμενο έτος, μετακόμισε στην Ινδία για να εργαστεί με τους φτωχούς και να βοηθήσει τον ακτιβιστή κοινωνικό λειτουργό, Μπάμπα Άμτε, στην προσφορά του με τις κοινότητες λεπρών στην Ινδία. Μετά από τέσσερα χρόνια δωρεάν φυσιοθεραπείας στους φτωχούς, μετέβη στα όρη των Ιμαλαΐων, περνώντας έντεκα μοναχικούς μήνες ως ερημήτρια. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Λαντούρ όπου συνάντησε μια Αμερικανίδα, η οποία κανόνισε να πάει στο μοναστήρι με επικεφαλής τον πατέρα Θεοδόσιο στη Βηθανία, στους Αγίους Τόπους το 1960. Έφτασε στην Κοινότητα της Αναστάσεως του Κυρίου της Βηθανίας όπου και δέχτηκε την μοναχική κουρά. Μετά την τριετή δοκιμασία της ως μοναχή, η Παπαγιάννη έλαβε το όνομα Γαβριηλία. Συνέχισε το πλούσιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο της στη Γαλλία, τις Η.Π.Α., την Ανατολική Αφρική, τη Γερμανία, την Ινδία και αλλού. Κοντά στο τέλος της ζωής της, αποσύρθηκε σε ένα ερημητήριο στην Αίγινα, αλλά όταν εμφάνισε λέμφωμα Hodgkin επέστρεψε στην Αθήνα. Μετά από θεραπεία που θεωρήθηκε θαυματουργή, εγκατέλειψε την Αθήνα δύο χρόνια πριν από το θάνατό της και μετακόμισε στο νησί της Λέρου.
Έζησε και κινήθηκε ανάμεσα σε ετερόδοξους και αλλόθρησκους (είχε κάνει τον γύρο του κόσμου οκτώ φορές) αλλά δεν επιδείκνυε συγκρητισμό στην πνευματική της ζωή και στα θέματα της λατρείας. Το 1996 κυκλοφόρησε στα ελληνικά μια βιογραφία της ζωής της με τίτλο «Η Ασκητική της Αγάπης», γραμμένη από την υποτακτική της μοναχή Γαβριηλία Γεωργίου. Το 1999 το βιβλίο μεταφράστηκε στα αγγλικά και το 2000 στα ρωσικά. Έκτοτε έχει 15 ελληνικές εκδόσεις, δύο αγγλικές εκδόσεις και έχει μεταφραστεί στα αραβικά, γαλλικά και σερβικά.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
