«Αγαπητά μου παιδιά σήμερα αποφοιτώ ξανά και εγώ μαζί σας, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρό μου από το 1954: μια μέρα να επιστρέψω και να προσφέρω πίσω όσα απλόχερα μου δόθηκαν».

Έτσι ξεκίνησε την ομιλία του ο απόφοιτος της Σχολής κ. Δημήτρης Βλάχος όταν, πριν μερικά χρόνια, κλήθηκε να παραστεί στην Τελετή Αποφοίτησης του Δευτεροβάθμιου Προγράμματος. Πρόσφατα ο κ. Βλάχος απέκτησε και άλλη ιδιότητα, αυτή του δωρητή. Μαζί με τη γυναίκα του Λυδία, προσέφερε μια γενναιόδωρη δωρεά για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου της εκκλησίας της Σχολής και συνεχίζει να συνεισφέρει στην εκπαιδευτική αποστολή του ιδρύματος με ποικίλους τρόπους.

Ο κ. Βλάχος ήρθε στη Σχολή από το Βελβεντό, ένα μικρό χωριό κοντά στην Κοζάνη, το 1950. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αποφοίτησε μαζί με άλλους 4 μαθητές – ένας εκ των οποίων ήταν ο κ. Παντελής Παντελιάδης, επιτυχημένος επιχειρηματίας και έφορος της Σχολής επί σειρά ετών.

Όσο ήταν μαθητής, εργαζόταν ως βοηθός σε διάφορα μαγαζιά της πόλης, ενώ – με τη βοήθεια των καθηγητών του – έγραφε σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αμερικής προσπαθώντας να βρει ευκαιρίες σπουδών. Κατάφερε να γίνει δεκτός σε Κολέγιο του Τέξας με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright για ένα χρόνο. Μέσα σε αυτό το χρόνο βελτίωσε τα αγγλικά του και εξασφάλισε υποτροφία από το Arizona State University (ASU) για σπουδές στη γεωπονία με ειδίκευση στη φυτική παραγωγή. Αλλά δε σταμάτησε εκεί. Παράλληλα, βρήκε δουλειά σε ένα βοτανικό κήπο της ερήμου και κατάφερε να καλύψει τα έξοδα για το οικοτροφείο και τη σίτισή του.  

Αποφοίτησε από το ASU με πτυχίο στη γεωπονία και τις γλώσσες. Τα επόμενα 7 χρόνια τον βρίσκουν να ασχολείται με την ηλεκτρονική και τα επόμενα 7 να εργάζεται ως καθηγητής γεωπονίας και ισπανικών. Με τα χρήματα που μάζεψε αγόρασε γη στην Αριζόνα, ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση αρχιτεκτονικής τοπίου και σήμερα – μαζί με το γιο του – προμηθεύουν τα προϊόντα τους σε μεγάλα καταστήματα της νοτιο-δυτικής Αμερικής.

Ο κ. Βλάχος αναπολεί τα χρόνια στη Σχολή ως τα χρόνια του προσωπικού του παραδείσου. Ο ίδιος λέει ότι αυτό το σχολείο διαφέρει από όλα τα άλλα. Οι μαθητές του αποκτούν γερές βάσεις στην επιστήμη, την τεχνολογία και την πρακτική εξάσκηση. Αλλά κυρίως, μαθαίνουν να εκτιμούν τη γη και να σέβονται το συνάνθρωπό τους. Η πορεία του είχε πολλές προκλήσεις και απαιτούσε σκληρή δουλειά. Δε τη φοβήθηκε ποτέ, όμως, γιατί αυτό του έμαθε η Σχολή.

Στο τέλος του ταξιδιού του από το Βελβεντό στην Αριζόνα, νιώθει ότι έχει κερδίσει πολλά. Το σημαντικότερο όλων, εμπειρίες. Αυτό λέει και στους γιους του σήμερα, ότι το μόνο που μπορεί να τους υποσχεθεί είναι εμπειρίες. Σε αυτές, ο καθένας προσθέτει την προσωπική του αξία. Για τον ίδιο, η διαχρονική του αξία παραμένει η Αμερικανική Γεωργική Σχολή.          

  Αθηνά Περιστεροπούλου