ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ   /   Νέα & Εκδηλώσεις   /   Νέα
Νέα
Με ομιλία της Χέλλα Κούνιο – Ματαλών κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος
26. 01. 2023

Ομιλίες, προβολές και ποικίλες δράσεις περιελάμβανε και φέτος το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα σχολεία της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής εις μνήμην των Εβραίων που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές δυνάμεις.

Επιστέγασμα των δράσεων ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Γυμνασίου Χασιώτη. Η Χέλλα Κούνιο – Ματαλών, κόρη του επιζήσαντα από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Χάινζ Κούνιο, εξιστόρησε σε μαθητές άγνωστες πτυχές της ζωής του πατέρα της, ο οποίος γλίτωσε τον θάνατο από… τύχη. Επίσης, αναφέρθηκε και στη μητέρα της Σέλλυ Κοέν – Κούνιο, η οποία με περιπετειώδη τρόπο, που θυμίζει την περίπτωση της Άννας Φρανκ, κατάφερε να επιζήσει από το Ολοκαύτωμα. 

Άρχισε κάνοντας μία συνολική παρουσίαση της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, η οποία είναι από τις πιο παλιές της Ευρώπης. «Ιδιαίτερα μετά το 1492 και την εκδίωξη των σεφαραδιτών Εβραίων από την Ισπανία η κοινότητα της Θεσσαλονίκης αυξήθηκε. Πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατοικούσαν περίπου 45.000 Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη και αποτελούσαν τα δύο τρίτα του συνολικού πληθυσμού. Στις 8 Φεβρουαρίου 1943 οι νόμοι της Νυρεμβέργης εφαρμόστηκαν και στην Ελλάδα. Έγινε υποχρεωτικό να φοράνε οι Εβραίοι το κίτρινο αστέρι και μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου του 1943 όλος ο Εβραϊκός πληθυσμός της πόλης είχε συγκεντρωθεί σε γκέτο. Τον Μάρτιο ξεκίνησαν οι πρώτες εκτοπίσεις με 2.600 ανθρώπους προς το Άουσβιτς», είπε. Τόνισε ότι ο 15χρονος πατέρας της, Χάιντς, μαζί με την οικογένεια του, τον πατέρα του Σαλβάτωρ, την μητέρα του Χέλα και την αδελφή του Έρικα, ήταν στο πρώτο βαγόνι που αναχώρησε για το Άουσβιτς. Από τις 15 Μαρτίου μέχρι τις 10 Αυγούστου 1942 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 19 αποστολές προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου. Εκτοπίστηκαν περίπου 45.000 Εβραίοι, συμπεριλαμβανομένων των μικρών εβραϊκών κοινοτήτων της δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας. Η μεγάλη πλειονότητά σκοτώθηκε στους θαλάμους αερίων.

«Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω ως απόγονος δεύτερης γενιάς τα γεγονότα του Ολοκαυτώματος. Όμως, μπορώ να διηγηθώ κάποια πράγματα που μου έχει περιγράψει ο πατέρας μου και την εντύπωση που έκαναν σε εμένα. Είμαστε τέσσερα παιδιά που είχαν την τύχη να έχουν πατέρα που μίλησε. Και που θέλει ακόμα να μιλάει για να μην ξεχάσει ο κόσμος. Βέβαια είναι και αδύνατο να ξεχάσεις», είπε. «Περιέγραψε τη σκηνή της άφιξης και μου έχει διηγηθεί ότι ενώ έφτασαν βαθιά νύχτα στο Μπιρκενάου, οι φρουροί τους τραβούσαν με μανία έξω από τρένο μέχρι να κάνουν τις περίφημες «διαλογές». Χώριζαν τους πιο δυνατούς και αυτούς που ήταν ικανοί για εργασία με τους πιο αδύναμους τους οποίους έστελναν στους θαλάμους αερίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ελληνικές αποστολές, οι Γερμανοί κρατούσαν προς εργασία μόλις το 10% των αφιχθέντων», προσέθεσε.

«Το μοναδικό στοιχείο που έσωσε τον πατέρα μου και την οικογένειά του, ήταν ότι από τα 2.800 άτομα ήταν οι μόνοι τέσσερις που γνώριζαν γερμανικά. Και οι ίδιοι οι Γερμανοί βρέθηκαν σε μια κατάσταση χάους. Έδιναν εντολές και δεν καταλάβαινε κανείς. Μετά από αρκετή ώρα και αφού χτυπούσαν αδιακρίτως και ασταμάτητα, κάποιος αξιωματικός ρώτησε ποιος ξέρει γερμανικά. Κι έτσι γλίτωσαν. Γιατί τους είχαν ανάγκη. Και όταν λέω ότι τους είχαν ανάγκη δεν εννοώ ότι συνεργάστηκαν μαζί τους. Δεν είχαν ούτε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, ούτε καλύτερο φαγητό, αλλά δεχόντουσαν και τις ίδιες τιμωρίες όταν έδειχναν ανυπακοή». Όταν ο Χάιντς Κούνιο απελευθερώθηκε τον Μάιο του 1945 έμοιαζε με σκελετό, το βάρος του είχε μειωθεί στα 34 κιλά (!) και δεν μπορούσε καν να περπατήσει χωρίς βοήθεια.

Η Χέλλα αναφέρθηκε και στη μητέρα της, η οποία ήταν από τα λίγα παιδιά της Θεσσαλονίκης, που είδαν από το μπαλκόνι του σπιτιού τους, τους Γερμανούς να μπαίνουν κατακτητές στην πόλη που γεννήθηκε, στις 9 Απριλίου του 1941. Σύντομα, το μικρό κορίτσι θα εγκατέλειπε την ανέμελη παιδική ηλικία και τα παιχνίδια στο δρόμο, θα μάθαινε πως το όνομά της είχε αλλάξει σε «Καίτη Κωνσταντίνου» και μια Τετάρτη απόγευμα του Μαρτίου του 1943, θα αποχαιρετούσε τους γονείς, τον παππού και τις θείες της – που δεν θα τις ξαναέβλεπε ποτέ – για να επιβιβαστεί μόνη της, σε ένα τρένο με προορισμό τον θείο της, Μανώλη, στην Αθήνα. «Με τα δικά της λόγια, αν για τους περισσότερους Εβραίους, το τρένο ήταν ο δρόμος για τον θάνατο, για εκείνη ήταν ο δρόμος για τη ζωή. Μετά από δύο μέρες και δυο νύχτες αγωνίας και πανικού, μην προδώσει το πραγματικό της όνομα, έφτασε στην πρωτεύουσα. Δεκαπέντε μέρες αργότερα, ήρθαν και οι γονείς της. Τελικά, ο Σολομών, η Ρεγγίνα και η Σέλλυ Κοέν σώθηκαν χάρη στον έμπορο χαρτιού Κωνσταντίνο Κεφάλα, ο οποίος προσφέρθηκε να δώσει όσα χρήματα χρειαστούν για να κρυφτούν και τον πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών, Λάμπρο Καραμερτζάνη, ο οποίος είχε και επαφές με την Αντίσταση. Οι δύο άνδρες δεν ήταν τυχαίες περιπτώσεις αλληλέγγυων χριστιανών, καθώς βοηθούσαν ταυτόχρονα άλλες δύο εβραϊκές οικογένειες, τους Σιακκή και τους Άντζέλ. Μέχρι την Απελευθέρωση, οι Κοέν άλλαξαν 17 σπίτια για να ξεφύγουν από μύριους κινδύνους, όπως τους εκβιασμούς από Έλληνες πράκτορες της Γκεστάπο», ανέφερε.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προβολή ολιγόλεπτου βίντεο από το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ, με τίτλο: «Φιλιά εις τα παιδιά», ενώ οι μαθητές ξέσπασαν σε δυνατό χειροκρότημα όταν η Χέλλα Κούνιο – Ματαλών είπε το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!».

American Farm School on Facebook American Farm School on Youtube American Farm School on Flickr American Farm School on Instagram American Farm School on Linkedin
 
© 2017-23 American Farm School
X
Είστε απόφοιτος;
Κρατήστε επαφή!